حاجی فیروز كوچك

گاهی باید به جای حاجی فیروز کوچک سرچهارراه ایستاد و جهان را از دریچه ای دیگر به تماشا نشست. گاهی باید سبزی بهار را در سیاهی صورت و دستان او به بار نشاند. گاهی باید در جشن سال نو با صدای ساز و آواز او همراه شد و تبسم شیرین بهار را در تلخی گریه های پنهان او لمس کرد. گاهی باید ارمغانی شد برای چشم هایی منتظر و نگاه هایی به زلالی شبنم های آرمیده بر گلبرگ های لطیف گل سرخ. گاهی باید بر دستان بهار نشست و تا اوج مهربانی پرواز کرد. گاهی باید شکوفه های عشقو دوستی را بر ابر بخشش سوار کرد و بارید؛ آنقدر بارید تا روسیاهی از چهره ای که شور و نشاط کودکی را در نقاب تیره پنهان کرده پاک پاک شود و لبخندهای زیبای کودکانه زینت بخش روزهای بهاری ما باشد.گاهی باید حاجی فیروز کوچک سر چهارراه شد…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
You need to agree with the terms to proceed

دسته‌بندی های بلاگ

کمپین های اخیر

فهرست