در جهان امروز از هر 8 نفر یك نفر مهاجر است. تخمین زده می شود این تعداد حدود 214 میلیون مهاجر بین المللی و 740 میلیون مهاجر داخلی را شامل شود. در این میان جوانان سهم بزرگی را به خود اختصاص می دهند. یك سوم از مهاجرانی كه كشورهای درحال توسعه را ترك می كنند بین 12 تا 24 سال سن دارند. به عبارتی میلیون ها كودك زیر سن 18 سال مهاجرت در داخل و یا خارج مرزهای ملی را همراه یا بدون حضور والدینشان تجربه می كنند.انتظار می رود كه درسالهای آینده تعداد بی سابقه ای از جوانان این جریان مهاجرت عظیم جمعیتی را دنبال نمایند و شاهد تغییرات جمعیتی بیشتری باشیم كه ریشه در عوامل جمعیت شناسی، تفاوت های اقتصادی، درگیری های خشونت آمیز، ناتوانی دولت ها، بلایای طبیعی، فشارهای ناشی ازكمبود منابع و محیط زیست، به ویژه تغییرات اب و هوایی دارد.اگر چه مهاجرت می تواند یك تجربه مثبت برای كودكان باشد و از جمله شرایط زندگی بهتری را برای ایشان فراهم نماید، فرصت های بهتری را مهیا سازد و از تهدیدات فوری همچون ازدواج اجباری، جنگ و بلایای طبیعی، رهایی بخشد اما در عین حال كودكان مهاجر با چالش های جدی نیز در مسیر مهاجرت روبرو هستند. این چالش ها جدی تر می شوند زمانی كه كودكان بدون اسناد و مدارك لازم یا بدون حضور خانواده شان مهاجرت می كنند بویژه در كشورهایی كه حمایت های قانونی لازم وجود ندارد و كودكان از دسترسی به خدماتی چون آموزش ومراقبت های بهداشتی محروم هستند. در این شرایط مهاجران كودك در معرض خطر سوء استفاده و آسیب پذیری بیشتری به عنوان كودك كار قرار دارند. بسیاری از مهاجران کودک در نهایت در بخش کشاورزی و خدمات از جمله کار های خانگی مشغول به كار می شوند و برخی از آنها، اما نه همه، قربانیان قاچاق انسان هستند.مهاجران كودك اغلب انواع سوء رفتار را تجربه می كنند – ازقبیل آسیب ناشی از تنهایی و انزوا، خشونت، شرایط غیر استاندارد كار، عدم پرداخت دستمزد، و تهدید به اینكه به مقامات مسئول معرفی شوند. شواهد نشان می دهد كه در میان كودكان كار، كودكان مهاجر دستمزد كمتری دریافت می كنند، ساعات كار طولانی ترو حضور كمتری در مدرسه دارند و نرخ مرگ و میرایشان در محل كار در مقایسه با كودكان محلی بالاتر است.علی رغم تعداد زیاد كودكان مورد بحث، نیازها و منافع كودكان مهاجر در مباحث مهم حمایت از كودكان، كار كودكان و مهاجرت به صورت گسترده نادیده گرفته می شود. از این رو بسیاری از دولت ها در توسعه سیاست های موثر در كمك و حمایت از كودكان مهاجر ناكام بوده اند. و در عین حال، دولت ها طبق ماده 2.1 كنوانسیون سازمان ملل در مورد حقوق كودك متعهد به ارائه چنین حمایت هایی هستند. این ماده بیان میدارد: هر كودكی بدون هر گونه تبعیض , و بدون در نظر گرفتن نژاد كودك ، والدین و سرپرست قانونی او، رنگ، جنس، زبان، مذهب، دیدگاه سیاسی یا هر گونه عقیده ای، ملیت، قومیت، منشاء اجتماعی، دارایی، معلولیت ، تولد و دیگر وضعیت ها با حقوق همسان متولد می شوند. این حقوق شامل حق بر رهایی از كاركودكان برای كودكان محلی و مهاجر می شود.نقشه راه برای دستیابی به وضعیت محو بدترین اشكال كار كودك تا سال 2016، كه در كنفرانس جهانی كار كودكان سال2010 درشهر لاهه مورد توافق قرار گرفت، بر مهاجران كودك نیز تمركز نموده است. در ماده 5 بیان می شود: دولت ها باید راههایی را برای رسیدگی به آسیب پذیری بالقوه كودكان ، به ویژه بدترین اشكال كار كودك در زمینه مهاجرت را مورد بررسی قرار دهند.برای پرداختن به این چالش ها IPEC در اقداماتش علیه كاركودك به یكپارچه سازی چشم انداز كودكان مهاجر به شرح زیر می پردازد:- افزایش تعداد برنامه های متمركز بر كودكان مهاجر- اجرای تحقیق كار كودك در ارتباط با كودكان مهاجر- در صورت امكان، بكارگیری ابزارهای حمایتی مرتبط، اقدامات و تدابیری در ارتباط با مهاجران كودك ؛ و- IPEC با 15 سازمان دولتی و غیر دولتی بین المللی كه اخیرا در قالب “كارگروه جهانی در موضوع كودكان در حركت ” ایجاد شده است، به منظور اجرای طرح های مشترک وبا تمرکز بر مهاجران کودک همكاری می نماید.از موضوعات قابل توجه این است كه چكونه مهاجرت والدینی كه فرزندانشان را ترك می كنند برموضوع تحصیل كودكان و خطر كاركودك اثر می گذارد. در این ارتباط IPEC دایره شمول بررسی اش در مورد تاثیر وجوه ارسالی را گسترش می دهد .ترجمه: بهناز حاجی زادهمنبع:http://www.ilo.org/ipec/areas/Migration_and_CL/lang–en/index.htm
