تصویر کوتاه بود و دردآور. دو کودک گلفروش که به غیرانسانیترین شکل ممکن با آنها رفتار میشود، رفتاری که قلم و زبان هم از بیان جزئیات مجدد آن عاجز است، رفتاری که تا ابد لکه ننگ آن بر پیشانی جامعه باقی خواهد ماند. چه آیندهای میتوان برای این کودکان متصور شد؟ چه دنیای روشنی میتوان برای این کودکان ترسیم کرد؟ چگونه به این کودکان مفهوم علاقهی اجتماعی را یاد دهیم؟ چگونه به این کودکان بیاموزیم که همدل و همراه انسانها باشند؟ چه کسی جوابگوی اعتماد از دسته رفتهی این دو کودک و هزاران کودک دیگر که در شرایطی مشابه زیست میکنند، است؟ با احساس اضطرابی که ممکن است تا سالها همراه این کودکان باشد چه خواهید کرد؟ خاطرهی این روز سیاه سرد زمستانی را چگونه از ذهن این کودکان پاک خواهید کرد؟ مگر چه گلی به سر این کودکان زدهاید که اکنون این برخورد شنیع را به آنها کردهاید؟ مگر غیر از این است که جامعه و اولین برخوردهای کودک با جامعه مهمترین نقش را در شکلگیری شخصیت کودکان ایفا میکند؟ این، تصویر ِ شکنجه کردن کودکانی بود که نهتنها از حقوق اولیه خود محروم هستند بلکه اکنون تا سالها باید با این خاطره تلخ نیز زندگی کنند. قطعا اگر ساعتها در این باره صحبت شود باز هم برای نشان دادن آثار زیانبار این کودکآزاری کم است. اینها گفته شده تا بر همگان آشکار شود که چه جنایتی در حق این کودکان شده است. انجمن حمایت از کودکان کار ضمن محکومیت این خشونت علیه کودکان کار، به عنوان یک سازمان مردمنهاد که از سال ۱۳۸۱ تاکنون میکوشد آیندهای بهتر را برای کودکان کار رقم بزند علیه این رفتار غیرانسانی اعلام جرم خواهد نمود. شایان ذکر است سازمانهای مردمنهاد مطابق ماده 66 قانون آئین دادرسی کیفری صلاحیت اعلام جرائم مربوط به حوزه کاری خود را دارا هستند. انجمن حمایت از کودکان کار درصدد شناسایی مرتکبین جرم کودکآزاری یاد شده می باشد و وفق قوانین و مقررات پیگیری مقتضی حقوقی را به عمل آورده و تا حصول نتیجه پرونده را پیگیری خواهد نمود. این اتفاق بار دیگر ضرورت فرهنگ سازی و توجه همهجانبهی نهادها و تمامی اقشار جامعه به مسالهی کودکان کار را نشان داد.
به امید فردایی بهتر برای همهی کودکان دنیا
روابط عمومی انجمن حمایت از کودکان کار