جان‌مایه‌ی اصلی کنش داوطلبانه، بلوغ فکری‌ای است، که سبب می‌شود فرد داوطلب خوشبختی خود را عمیقا در گروی خوشبختی جامعه ببیند و این ژرف‌اندیشی او تا آنجایی پیش می‌رود که هرگز نتواند فارغ از رنج دیگران، صرفا به منافع خویش بیاندیشد و همه‌ی خوبی‌ها را برای خود بخواهد.
شکوفایی این بلوغ فکری در فرد داوطلب، شروع تحول شخصیتی در اوست که با نگاهی آرمان‌خواهانه و جامعه‌گرایانه دریابد که انسان خوشبخت در جامعه‌ی خوشبخت زندگی می‌کند و در پی تلاش برای ساختن جامعه‌ای خوشبخت باید از برکه‌ی محدود «من» خارج شده و به دریای بیکران «ما» بپیوندد.
جامعه‌گرایی و آرمان‌خواهی سبب شکوفایی امید در جسم و جان کنشگران و داوطلبان شده و آنان را به انسان‌هایی خودساخته و امیدوار به آینده تبدیل می‌کند. جوانه‌زدن بذر امید در دل و اندیشه‌ی انسان آرمان‌گرا سبب می‌شود که سختی‌ها و ملالت‌های مسیر بر عزم جزم او هیچ تاثیری نداشته باشد و او همواره در آن‌سوی گردنه‌های وهم‌آلود، فقط به چشم‌انداز فردای روشن برای همگان نظر داشته باشد.
جامعه‌گرایی از دیگر مشخصه‌های داوطلبان و کنشگران است که این ویژگی را در شخصیت صیقل‌خورده‌ی خود می‌پرورانند تا هیچ دشواری‌ای نتواند آنان را به گوشه‌ی عزلت بکشاند؛ چراکه انسان جامعه‌گرا، غم‌ها و شادی‌های خود را با غم و شادی دیگران پیوند داده و بدون آنکه حتی برای لحظه‌ای احساس تنهایی کند، همواره خود را قطره‌ی کوچکی از دریای بیکران انسان‌ها دانسته که در دشواری‌ها در غم آنان نشسته و در شادی‌ها، پابه‌پای شادمانی‌هایشان پای کوبیده.
چنین جان‌های شیفته‌ای، وجدان بیدار بشریت‌اند و بشریت همواره نیازمند پرورش و بالندگی آنان در صدف گوهربار خویش است.
۱۴ آذر مصادف با ۵ دسامبر، روز جهانی داوطلب بر یکایک کنشگران و داوطلبان ازخودگذشته‌ی میهنمان گرامی‌باد.
