“کودکی” بر بادرفته ی بیش از 152 ميلیون کودک در اقصا نقاط جهان باید از نگرانی های نقش آفرینان سیاسی جهان و البته درد مشترک دردمندان و تمامی انسانهای آگاه باشد.
علیرغم یکصد سال مبارزه بین المللی علیه کار کودکان، تصویب کنوانسیون های متعدد، معاهدات بین المللی، دستورالعمل ها و مقررات ملی نتوانسته است از بار جوری که بر کودکان می رود بکاهد و متاسفانه هنوز بیش از 70 میلیون کودک از حقوق اساسی خود محروم و درگیر فعالیت های مخاطره آمیز و زیان بارند. بیشترین تعدادکودکان کار(71 درصد) در حوزه کشاورزی و در مزارع و امورصیادی و دامداری فعالیت دارند و در شرایط نامطلوب مانند کار با ماشین آلات خطرناک و تماس با سموم کشاورزی قرار دارند.
در جستجوی علل بنیادین این پدیده شوم، فقرپررنگ تر از همه ی عوامل خودنمایی می کند و سایر عوامل مانند بی عدالتی آموزشی و عدم دسترسی به تحصیلات با کیفیت، باورها و نگرش های غلط و ناآگاهی مردم، بی عدالتی، فقدان قوانین و ساختارهای نامناسب، مناقشات منطقه ای و بلایای طبیعی و شوک های اقتصادی، مهاجرت و حاشیه نشینی از دلایل دیگر ظهور این پدیده میباشند .
با همین آسیب شناسی می توان به راه حل های این مسئله اجتماعی فکر کرد و راه های برون رفت از آن را طراحی کرد. فقرزدایی، بهبود رفاه اجتماعی، گسترش چترهای حمایتی، اصلاح قوانین ، ایجاد ساختارها و نهادهای مناسب، توسعه مراکز آموزشی با کیفیت و اجباری کردن تحصیلات، آگاه سازی و استفاده از مشارکت های مردمی بدیهی ترین راه حل ها هستند اما دستیابی به نقطه ی مطلوب در گرو شناخت درست مسئله ، ترسیم نیمرخ آن، تشکیل کمیته یا نهاد ملی متولی با اختیارات و مسئولیت های کامل، تدوین برنامه عملیاتی مبتنی بر زمان، عزم ملی و استفاده از تمامی ظرفیت های محلی و منطقه ای است.
اما ما در کشورمان ، شاهد هیچ یک از این گام های موثر نیستیم و به جای آن با پذیرش و تبلیغ افسانه های عاری از حقیقت مسئله را انکار می کنیم و با آدرس نادرست، زمان ، انرژی ، سرمایه هایمان و همزمان رویای کودکانمان را بر باد می دهیم و به جای محو کار کودک به دنبال محو کودک کار می رویم.
کار کودک در ایران معضل اجتماعی شایعی است و خلاصه کردن آن در کودکان کار درخیابان اشتباه فاحشی است که سیاستگذاران را به بیراهه خواهد برد. می توان با بررسی علمی به شناخت درست مسئله رسید . طراحی برنامه های موثر با استفاده از تجارب موفق بین المللی و در عین حال توجه به ویژگی های بوم شناختی ، ایجاد ساختارهای لازم با کمک ظرفیت های اجتماعی و مشارکت مردم از اقدامات گره گشایی است که می تواند شرایط را به نفع کودکان تغییر دهد. اگر فقرزدایی، بهبود عدالت اجتماعی، گسترش رفاه اجتماعی از ضروریات مبارزه با کار کودکان و تامین حقوق اولیه ی آنان است، تسهیل آموزش رایگان با کیفیت، آگاه سازی، تغییر و اصلاح باورها و نگرش مردم، استفاده از مشارکت مردمی و ایجاد ساختارها و نهادهای کارآمد نیز از ملزومات این مبارزه اند.
روز جهانی مبارزه با کارکودک یادآور مسئولیت ما و نهادهای رسمی و مدنی برای کمک موثر به محو کار کودک است.
در همین راستا ، انجمن حمایت از کودکان کار در هجدهمین سال فعالیت خود و در حمایت از کودکان محروم این مرز و بوم دست یاری به سوی آحاد مردم به ویژه نقش آفرینان رسمی و رسانه های عمومی برای فرهنگ سازی و ارتقاء آگاهی عمومی دراز می کند.
برماست که دست در دست هم محیطی امن و مناسب رشد وتعالی کودکان با رعایت حداقل استانداردهای زندگی بدون توجه به جنسیت، نژاد، ملیت، مذهب و…..بسازیم و برای محو کار کودک به جد بکوشیم.
به امید فردایی بهتر برای همه ی کودکان دنیا
