روز جهانی کارگر

هنگامی‌که صحبت از روز جهانی کارگر می‌شود، ممکن است بسیاری از ما فقط کارگرانی که با ابزار کار در کارخانه‌ها کار می‌کنند را تداعی کنیم، در صورتی‌که تعریف فراگیر کارگر، تمام کسانی را که بدون داشتن مالکیت بر ابزار تولید، با عرضه‌ی نیروی کار خود، کالا و یا خدمتی به کارفرمای خود ارائه می‌دهند دربر دارد.
با این تعریف معلم، استاد دانشگاه، روزنامه نگار و پزشکی که سهمی از مالکیت محل کار خود ندارند، همه و همه، کارگر یا نیروی کار فکری، علمی و تخصصی جامعه به حساب می‌آیند.
این در حالی‌ست که در بسیاری از کشورها از جمله ایران، شرایط کارگران همچنان دشوار است.
بسیاری از آنان در برابر خدمتی که ارائه می‌دهند حقوق کافی دریافت نمی‌کنند و اغلب در وضعیتی به‌سر می‌برند که باید برای تأمین نیازهای خود و خانواده‌شان بیشتر کار کنند و به شرایطی طاقت‌فرسا تن دهند. بسیاری از آنان در موقعیت‌هایی به کار مشغولند که بهداشت و ایمنی آن‌ها تأمین نشده است.
دربسیاری از کشورها حق ایجاد تشکل‌های صنفی مستقل خودشان و شرکت در تصمیم‌گیری‌ها درباره حقوق صنفی و تعیین سرنوشت‌شان را ندارند.
بهبود شرایط کارگران و حقوق آن‌ها، یکی از مسائل بسیار مهم اجتماعی‌ست که در بالا بردن امید به آینده، نشاط جمعی و احساس تعلق‌خاطر نسبت به سرنوشت جامعه تأثیری مستقیم دارد.
به امید آن روز که در پرتو گسترش صلح، آزادی و برابری، همه‌ی انسان‌ها که بخش اعظم آنان را کارگران تشکیل می‌دهند از آنچه که لازمه‌ی زندگی کرامتمندانه‌شان است بهره‌مند گردند.
این روز را به احترام تمام کارگران شریفی که عمر و زندگی خود را صرف مبارزه و پایمردی برای ساختن جهانی بهتر و بهبود شرایط دیگر انسان‌ها کرده‌اند گرامی می‌داریم.