چرا علی‌رغم وجود این آگاهی‌ها درباره آسیب‌های کار برای کودکان، هنوز کار کودک ادامه دارد؟ شاید چون «تماشا و دیدن» این کودکان را فراگرفته‌ایم، اما احساس و درک «رنج» آنان را نه!
بدون تردید، ایجاد دسترسی آسان به آموزش با کیفیت و رایگان برای همه‌ی کودکان، یکی از راهای مهم گسستن زنجیره فقر و آسیب و نابرابری است.
یک لحظه تصور کنید: ستاره، ۱۰ ساله، اگر مجبور نبود روزانه ۸ ساعت در کارگاه قالی‌بافی کار کند، امروز شاید دانش‌آموز ممتاز یک مدرسه بود.
یا اینکه امیرعلی، ۱۲ ساله، اگر به جای جمع‌آوری زباله، به بازی فوتبال مشغول بود، شاید استعدادش او را به تیم‌های ملی می‌رساند.
این «اگرها»، واقعیت‌های مسلم زندگی از دست رفته میلیون‌ها کودک در دنیای نابرابر امروز هستند، اما به طور مسلم برای بسیاری از آنان، یک راه حل قطعی وجود دارد، (آموزش ).
آموزش، نه‌تنها مهارت‌های لازم برای نجات از فقر را به کودکان می‌دهد، بلکه به آنان حق انتخاب می‌دهد. حقِ اینکه بگویند: من می‌توانم بیش از این باشم.
این نکته را نیز با تأکید به خاطر داشته باشیم که ایجاد دسترسی آسان به آموزش رایگان و با کیفیت برای همه‌ی کودکان هم نتیجه عدالت‌باوری مدیران و سیاست‌گذاران یک جامعه و هم پایه‌گذاری آینده‌ای روشن و عادلاته برای فردای جامعه است .
حال باید پرسید: ما چه نقشی داریم؟
مسئولیت جمعی ما در قبال آینده کودکان چیست؟
برای دریافت فایل پی‌دی‌اف ویژه‌نامه اینجا کلیک کنید.
