بر اساس گزارش‌های سازمان جهانی کار، 152 میلیون کودک در سنین 5 تا 17 سال در سراسر دنیا، با کار اجباری دست‌وپنجه نرم می‌کنند. درواقع می‌توان گفت که از هر 10 کودک، یک نفر از آن‌ها کودکِ کار محسوب می‌شود.
کودکان کار، برای همه‌ی ما نام‌آشنا هستند. کودکانی که در خیابان، به کارِ اجباری مشغول هستند. همه‌ی ما در خیابان شاهدِ کودکانِ کاری هستیم که با نگاه‌های معصومانه و خواهش و تمنا، از ما تقاضای خرید جنسی را می‌کنند.
این کودکان معمولا به دلیل مشکلات خانوادگی (مخصوصا فقر)، در چهارراه‌ها، خیابان‌ها، متروها، کوره‌های آجرپزی و … با فروش گل، آدامس، فال، دستمال و … کمک خرج خانواده‌ی خود هستند.
ما در خیابان 2 گروه کودکِ کار داریم: کودکانِ کار در خیابان و کودکان خیابانی!
کودکانِ کار در خیابان به کودکانی گفته می‌شود که خیابان را به‌عنوان محل کارشان انتخاب می‌کنند. معمولا ارتباط آن‌ها با خانواده قطع نیست. این کودکان حتی اگر به شکلِ منظم به خانه رجوع نکنند، پس از مدتی به خانه‌شان می‌روند.
کودکانِ خیابان اما؛ کودکانی هستند که محلِ کار و زندگی‌شان در خیابان است.
ما آرزو داریم که هیچ کودکی، سقفِ خانه‌اش آسمانِ آبی نباشد و کودکی‌اش در خیابان گم نشود.
به امید فردایی بهتر برای تمام کودکان دنیا.
